دين

سرزمين خوبيست. دنيايی زيبا. آبها جاريست و ماهی ها در آب گل پرسه میزنندو غافل از مزيت آب گل که چشمان گربه را نا بينا می سازد. فن زندگی جاريست در سر چشمه ی
پيروزی بشريت جز بوسيدن و بر سينه نهيدن و بر ورای خود گذاشتن و گواه برای چاپلوسی پروردگار تاگناهان به باور خودمان جبری را که حاصل از قضای اوست ببخشد . سرنوشت ماهی معلوم است حال درمرداب باشد يا آب گل يا آب زلال و يا هر چيز ديگر و حتی صفحه ای ازآيات را بر درياچه ی او بپوشانند باز گريزی نخواهد داشت پس چه سود که به خط توجه کنيم؟ کوشا بودن دشوار است؟ مگر شناختن چه اندازه مسئوليت به بار می آورد؟ همان که خود را از گرداب خوف و سرگردانی برهانيم مسئوليت خود را به بار نشانده ايم . بايد باور کنيم علی را پرستش کردن مسئوليت ندارد امّا شناختن مسئوليت دارد . آيا علی تنها از آن مردم ستم ديده است؟ مگر علی ستم ديده بود؟ که در پايان کتب حضرت مي خوانيم (( برای تمام مظلومين و ستم ديدگان )) پس بياييد بدبخت بمانيم تا رستگار شويم !! همچون علی !!!!! چرا ما ورای انسان هر لحظه که اقدام به عملی می کنيم می گويد : نکن نگو ، ننويس ، احساس مکن، نبين ،نخوان نه نه نه نه نه نه ما به دنبال دينی و کسی هستيم که بگويد بکن بگو ببين برو ... حتی فقط يک آری داشته باشد همگی فدای آن دين و رهبر خواهيم شد


(( وای به حال دينی که نه آن بيشتر از بله آن باشد ))

دکتر شريعتی

يا علی